Οι ερευνητές του χιούμορ υποστηρίζουν ότι για να είναι κάτι αστείο, πρέπει να είναι ταυτόχρονα μια παραβίαση, αλλά και κάτι ακίνδυνο. Πρέπει να πρόκειται για μια ασφαλή ανατροπή των προσδοκιών. Για παράδειγμα, ένα συρραπτικό κρυμμένο μέσα σε ζελέ ή ένα φόντο στο Zoom που μετατρέπει το γραφείο ενός συναδέλφου σε βάση στο φεγγάρι είναι πλάκες που ανατρέπουν την κανονικότητα, φέρνουν σε κατάσταση έκπληξης τον άλλο και μπορούν να προκαλέσουν γέλιο, χωρίς να θέσουν σε κίνδυνο κανέναν. Αυτή η θεωρία της "ακίνδυνης παραβίασης" εξηγεί, γιατί μια φάρσα μπορεί να πετύχει σε μια σχέση και να αποτύχει σε μία άλλη. Στο αν θα συμβεί αυτό παίζουν ρόλο η ισορροπία ισχύος και η ψυχολογική απόσταση. Το χιούμορ λειτουργεί καλύτερα όταν δεν υπάρχει ανισορροπία δύναμης και όταν η "παραβίαση" είναι αρκετά απομακρυσμένη από ευαίσθητες ταυτότητες ή κινδύνους, σύμφωνα με έρευνα δημοσιευμένη στο επιστημονικό περιοδικό Journal of Experimental Psychology.