Βγαίνουμε με όλη την παρέα για φαγητό, αλλά ποιος πληρώνει; Είναι ένα θέμα του Σαββατοκύριακου κι αυτό. Στην Ελλάδα, ιδιαίτερα στην απατηλή "εποχή της αστακομακαρονάδας", οι ομοτράπεζοι έφταναν στα όρια της συμπλοκής ώσπου να επικρατήσει ο χουβαρντάς που πληρώνει για όλους. Σήμερα μάλλον έχουν ξεπεραστεί αυτά τα ήθη. Οι παρέες μοιράζονται το κόστος (λίγα ευρώ πάνω, λίγα κάτω, δεν χάθηκε ο κόσμος) ή συμφωνούν ότι σήμερα πληρώνει ο ένας, αύριο ο άλλος. "Going Dutch" ήταν ανέκαθεν ο κανόνας στην πεφωτισμένη Δύση. Δηλαδή όλοι μοιράζονται το κόστος. Λογικό ακούγεται. Αλλά τι ακριβώς σημαίνει "μοιράζομαι το κόστος"; Στην απλή εκδοχή το συνολικό ποσό του λογαριασμού διαιρείται διά του αριθμού των συνδαιτημόνων, αυτό κάνουν άλλωστε και στην Ιταλία οι καλοφαγάδες όταν πληρώνουν "alla Romana", όπως λένε. "Ένα τραπέζι, έναν λογαριασμό" θέλει συνήθως και ο εστιάτορας, για λόγους ευκολίας και ταχύτητας."Ο καθένας τα δικά του" Σε μία πιο σχολαστική...