Οι διεθνείς εξελίξεις σε πολλαπλά μέτωπα είναι ραγδαίες, ειδικά την τελευταία διετία. Πολλοί οι πρωταγωνιστές, αλλά ένας θεσμός έμοιαζε να επιλέγει πάντα τον ρόλο του κομπάρσου. Η Ευρωπαϊκή Ένωση. Στον πόλεμο της Ουκρανίας η Ευρώπη ήταν δεμένη στο αμερικανικό άρμα και όταν αυτό το άρμα άρχισε να αλλάζει κατεύθυνση ήρθε η αμηχανία, οι ηγέτες ανακάλυψαν σοκαρισμένοι ότι κάτι πρέπει να κάνουν με την άμυνά τους, δεκάδες συνεδριάσεις έγιναν για τη "νέα στρατηγική". Μια στρατηγική που θα είναι μάλλον η ίδια, αλλά χωρίς να υπολογίζουν στο "θείο από την Αμερική". Στο πεδίο της Μέσης Ανατολής τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα σε σχέση με την "ορατότητα" της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Επί μήνες αυτή εξαντλήθηκε σε δηλώσεις συμπαράστασης ή καταδίκης, χωρίς να επηρεάζει στο ελάχιστο τις εξελίξεις. Ακόμα και για την ανθρωπιστική κρίση στη Γάζα η γραμμή δεν είναι ενιαία. Η κάθε χώρα χαράσσει μία στρατηγική και αν κάτι τύχη συμπέσουν όλοι σε κάτι, έστω...