Δύο χρόνια μετά το τραγικό σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη, που στοίχισε τη ζωή σε 57 ανθρώπους, η Ελλάδα εμφανίζεται διεθνώς ως μία από τις πιο διεφθαρμένες χώρες της Ευρώπης. Ηχηρά δημοσιεύματα, όπως αυτό των Times, μιλούν ανοιχτά για συγκάλυψη. Πίσω από την εικόνα, όμως, κρύβεται ένα βαθύτερο σύστημα εξουσίας που χρησιμοποιεί την παθογένεια - όχι ως εμπόδιο, αλλά ως εργαλείο πολιτικής κυριαρχίας. Δεν είναι απλώς μια σκληρή φράση - είναι διεθνής απαξίωση θεσμικού επιπέδου, που αποτυπώνει πως η ελληνική διαφθορά δεν είναι "ενδημική" αλλά πολιτικά συγκροτημένη και εξαγώγιμη. Παράλληλα, οι πρόσφατες αποκαλύψεις για την "Ομάδα Αλήθειας" δείχνουν έναν παρα-θεσμικό επικοινωνιακό μηχανισμό με έμμισθη σχέση σε εταιρείες συνδεδεμένες με το κυβερνητικό περιβάλλον. Δεν πρόκειται απλώς για προπαγάνδα, αλλά για συστηματικό έλεγχο του δημόσιου διαλόγου και της συλλογικής μνήμης. Το κράτος απαντά στην κρίση αξιοπιστίας, όχι με διαφάνεια, αλλά με...