Η πείνα και η δίψα είναι ένα όπλο που σημαδεύει το παρόν, αλλά χτυπάει κατάστηθα το μέλλον. Εργαζόμενοι σε ΜΚΟ από την Γάζα, η γιατρός Όλγα Κοσμοπούλου και ο δημοσιογράφος Γιουσέφ Χαμπάς μας μιλούν για τον πόλεμο κατά των παιδιών που μαίνεται με αληθινά όπλα, αλλά και το υπερόπλο της λιμοκτονίας και της έλλειψης νερού. "Είπα στην κόρη μου ότι ο μπαμπάς της που πέθανε τώρα είναι ασφαλής, τρώει και πίνει με τον Θεό. Κλαίει κάθε μέρα και λέει ότι πεινάει - θέλει να πάει στον πατέρα της επειδή έχει φαγητό για να μας ταίσει". Η φράση ξεπήδησε μέσα από τον καταιγισμό στοιχείων που έδωσε πριν λίγες μέρες ο ΟΗΕ για την Γάζα. Αυτό το ανώνυμο παιδί μας έφερε κοντά στις δυο γυναίκες που συζητάμε τώρα μέσα από την οθόνη του υπολογιστή μου. Σε μια ασθενική διαδικτυακή σύνδεση, μιλούν με το σθένος αυτού που τα έχει χάσει όλα και αγωνίζεται για τα πάντα. Τη ζωή, την αξιοπρέπεια και την ελπίδα. "Κάποτε λέγαμε ότι η Γάζα είναι η μεγαλύτερη φυλακή του...