Είχαμε γράψει πως το νέο όριο των αμυντικών δαπανών των κρατών-μελών του ΝΑΤΟ, που εγκρίθηκε πριν λίγες ημέρες στην ετήσια σύνολο της Συμμαχίας θα είχε κάποιο κομμάτι "δημιουργικής λογιστικής". Καθώς, μετά από τις αμερικανικές πιέσεις, ώστε να ανέβουν οι αμυντικές δαπάνες στο 5% του ΑΕΠ κάθε χώρας, ετησίως, αυτό το 5% μοιράστηκε ως εξής: 3,5% ως "κύριες αμυντικές δαπάνες" και ακόμη 1,5% ως έργα υποδομών με αμυντική-στρατηγική σημασία. Το τελευταίο, 1,5%, είναι φανερά το τρικ που έγινε αποδεκτό, ώστε να εντάσσονται εκεί δαπάνες που έτσι κι αλλιώς γίνονται: κυρίως επενδύσεις σε λιμένες, αεροδρόμια, οδικούς άξονες, ενέργεια, κυβερνοασφάλεια, δίκτυα δεδομένων, δορυφορικές επικοινωνίες κ.ο.κ. Όπότε έτσι θα συμπληρώνεται το 5%, θα είναι η κυβέρνηση Τραμπ ικανοποιημένη, θα γίνει και ουσιωδώς αύξηση αμυντικών δαπανών (από το 2% που ήταν στο προηγούμενο όριο, στο 3,5% εντός δεκαετίας) και όλοι θα δηλώνουν ικανοποιημένοι. Το πόσο βέβαια φανερή...