Υπάρχουν μέρες που δεν μετριούνται σε ώρες, αλλά σε χαμόγελα. Και για τη μικρή Μαρκέλλα, αυτή η μέρα ήταν κάτι παραπάνω από ένα όνειρο που έγινε αληθινό. Η Μαρκέλλα που πάσχει σύνδρομο Prader - Willy, είχε μια απλή, αλλά γεμάτη καρδιά ευχή: να επισκεφθεί το Μετρό Θεσσαλονίκης, πριν καν ανοίξει τις πύλες του στο κοινό. Γιατί αγαπά τα ταξίδια, τα τρένα, τις σκάλες , λατρεύει να ανεβαίνει και να κατεβαίνει, να ανακαλύπτει τον κόσμο μέσα από τις γραμμές του μετρό. Είχε ήδη γνωρίσει το μετρό της Αθήνας. Τώρα, ήθελε να γνωρίσει και το "μετρό των Βορείων" , όπως το αποκαλούσε. Και το ταξίδι της ξεκίνησε... Με ένα χαμόγελο πιο φωτεινό από τις ράγες και με τη μεγάλη αγκαλιά του MAKE A WISH. Από το αμαξοστάσιο, όπου οι άνθρωποι του Μετρό την υποδέχθηκαν με αγάπη και της έδειξαν τα μυστικά πίσω από τη λειτουργία των τρένων. Μέχρι την ώρα που επιβιβάστηκε στο τρένο , εκείνη πρώτη, εκείνη πιλότος, εκείνη αρχηγός του ονείρου της. Το δικό της όνομα...