Η απόφαση για τον δολοφόνο της Κυριακής Γρίβα που σκότωσε εν ψυχρώ με αλλεπάλληλα μαχαιριές την πρώην σύντροφό ήταν αυτή που περίμεναν οι συγγενείς του θύματος για να νοιώσουν ότι δικαιώνονται, ότι αποδίδεται δικαιοσύνη για μία τόση στυγνή δολοφονία. Τα ισόβια που επιβλήθηκαν αποδίδουν ακριβώς την βαρύτητα του εγκλήματος και απορρίπτουν τις οποίες "ντρίπλες" του κατηγορούμενου, που το συνηθέστερο σε τέτοιες περιπτώσεις είναι να αυτοθυματοποιείται και να ζητά επιείκεια. Αυτά ως προς τον θύτη. Πλην όμως το έγκλημα έγινε κάτω από ιδιαίτερες συνθήκες και γι αυτό συγκλόνισε ακόμα περισσότερο την κοινή γνώμη. Έγινε έξω από ένα αστυνομικό τμήμα και αφού πρώτα η Κυριακή είχε ζητήσει την βοήθεια των αστυνομικών. Και δεν την είχε. Αν ήταν απειρία ή λάθος εκτίμηση των γεγονότων λίγη σημασία έχει, αφού δεν μπορεί να δικαιολογήσει την απώλεια μιας ανθρώπινης ζωής. Η Κυριακή δεν βρήκε βοήθεια ούτε όταν έφυγε από το αστυνομικό τμήμα. Κάλεσε το 100...