Της Μαριλένας Κοππά* Μέσα σε μια σειρά άστοχων επιλογών στην εξωτερική πολιτική της χώρας τα τελευταία έξι χρόνια, οι σχέσεις με την Λιβύη κατέχουν μια δεσπόζουσα θέση. Η Ελλάδα, από το 2011 και μετά βρέθηκε σε δύσκολη θέση στη Λιβύη, δεδομένου ότι η νέα προσωρινή Κυβέρνηση της Τρίπολης στράφηκε προς την Τουρκία η οποία την στήριξε με υλικά και διπλωματικά μέσα. Το παράνομο Τουρκολιβυκό Μνημόνιο του 2019, που παραβιάζει το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας και για το οποίο τόσο μελάνι έχει σπαταληθεί, ήταν αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής. Ως αντίδραση στις στενές σχέσεις της Τουρκίας με την αναγνωρισμένη Κυβέρνηση (και στην απλοϊκή λογική "ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος"), η κυβέρνηση Μητσοτάκη επέλεξε να ανοίξει διπλωματικούς διαύλους με τον αντάρτη στρατηγό Χαφτάρ, που ελέγχει την Ανατολική Λιβύη.Η Λιβύη μετά τον Καντάφι Η Λιβύη μετά από τόσα χρόνια από την πτώση του Καντάφι παραμένει ένα "αποτυχημένο κράτος" ή καλύτερα ένα "μη-...