Μια μελωδία μόνο με τον ήχο της κιθάρας, άδεια, κενή, με μια κρυφή ένταση που θυμίζει απόγνωση, δυσκολία και στεναχώρια ήρθε στο μυαλό της Αρετής Τουσέρ, την ώρα που βρέθηκε μπροστά στους δεμένους ελέφαντες, που ήταν συγκεντρωμένοι στον χώρο από τον οποίο οι τουρίστες θα ξεκινούσαν σε λίγο τη βόλτα τους πάνω στην πλάτη των ευφυών και μεγαλοπρεπών αυτών πλασμάτων. Δίπλα τους βρίσκονταν κάποιοι άνθρωποι που καθοδηγούσαν τα ζώα με κάποια εργαλεία, σιδερένια και αιχμηρά. Σε κάποιο άλλο σημείο, τα γέλια και οι χαρούμενες φωνές μιας μητέρας και της μικρής της κόρης που απολάμβανε το μπάνιο της μέσα σε μια φτωχική λεκάνη, τραβούσαν το ενδιαφέρον των περαστικών που ανταποκρίνονταν με χαμόγελο και άρχιζαν να τις χαιρετούν. Με την εικόνα αυτή στα μάτια, η Αρετή Τουσέρ, η οποία συνθέτει μουσική, σκέφτηκε αμέσως μια ανάλαφρη, χαρούμενη, κιθαριστική και ορχηστρική μελωδία. Οι παραπάνω δυνατές εμπειρίες ήταν πηγές έμπνευσης και αφορμή δημιουργίας...