Επί πέντε μερόνυχτα, τα ισραηλινά βομβαρδιστικά αεροσκάφη και οι ιρανικοί πύραυλοι διασταυρώνονται στον ουρανό του Ιράκ, καθώς κατευθύνονται προς τους στόχους τους. Σε γενικές γραμμές, η κυβέρνηση του Ιράκ τηρεί αναγκαστικά στάση αναμονής, ξορκίζοντας μια άμεση εμπλοκή στην κρίση, της οποίας έτσι και αλλιώς αποτελεί μέρος για μια σειρά από ιστορικούς, πολιτικούς, θρησκευτικούς λόγους. Η Βαγδάτη, από τη μια πιέζεται από τις φιλοϊρανικές δυνάμεις (και πολιτοφυλακές) στο εσωτερικό να στηρίξει την Τεχεράνη και από την άλλη δεν έχει τη δυνατότητα, ούτε αληθινή πρόθεση, να αντιπαρατεθεί με το Ισραήλ και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Πόσο μάλλον, όταν γενιές Ιρακινών μεγαλώνουν μέσα στον πόλεμο επί σχεδόν μισό αιώνα. Όσο νωπές είναι οι μνήμες από τον πρώτο πόλεμο του Κόλπου, το 1990-1991 (όταν ο Σαντάμ Χουσεϊν εισέβαλε στο Κουβέιτ και χτύπησε με πυραύλους Scud το Τελ Αβίβ), καθώς και από τον εφιάλτη της αμερικανοβρετανικής εισβολής του 2003, άλλο...