Κάθε χρόνο, με τα πρωτοβρόχια, τα ρόδινα άνθη των κυκλάμινων αιφνιδίως ξεφυτρώνουν ξανά, αρκετό καιρό πριν εμφανιστούν τα καρδιόσχημα φύλλα. Τα συναντάμε στα ίδια πάντοτε σημεία, καθώς η ανάδυσή τους τροφοδοτείται από μακρόβιους, συχνά ευμεγέθεις, κονδύλους που κρύβονται μέσα στο χώμα. Σχηματίζουν πυκνούς πληθυσμούς στις παρυφές του πευκοδάσους, σε θαμνώνες και βραχώδεις πλαγιές, ακόμα και σε παλιούς ελαιώνες που δεν οργώνονται. Είναι μικρά το δέμας, και έτσι όπως γέρνουν πάνω στους λεπτούς μίσχους τους μοιάζουν εύθραυστα, πρόκειται όμως για ακατάβλητους μαχητές της ζωής και της εξέλιξης. Από τα πέντε είδη που αυτοφύονται στη χώρα μας, τρία έχουν εαρινή και δύο φθινοπωρινή ανθοφορία. Πρόκειται για τα Cyclamen graecum και C. hederifolium, που στην όψη και στον χαρακτήρα μοιάζουν αρκετά μεταξύ τους, με το δεύτερο πάντως να είναι πιο ανθεκτικό στο ψύχος. Πολλαπλασιάζονται σχετικώς εύκολα με κονδύλους και σπόρους, ο δεύτερος πάντως τρόπος...