Οι πολιτικές ιδεολογίες συχνά στηρίζονται σε έναν φαινομενικά αυτονόητο βασικό κανόνα, που φαίνεται απρόσβλητος στον κριτικό έλεγχο: στον κλασικό φιλελευθερισμό - και στους πιο ακραίους απογόνους του, τον νεοφιλελευθερισμό - ο βασικός κανόνας της ελευθερίας συχνά παραμένει λίγο περισσότερο από ένα πολιτικό συναίσθημα. Οι στοχασμοί για το τι θα έπρεπε να σημαίνει στην πραγματικότητα η ελευθερία έχουν προέλθει από καιρό από αντίπαλες παραδόσεις σκέψης. Όλο και πιο έντονα οι φιλελεύθεροι πλημμυρίζουν τον λόγο με αβάσιμα, συναισθηματικά συνθήματα για την εν λόγω ελευθερία. Δεξιές φωνές από τον Τύπο του Μέρντοχ, οι ολιγάρχες της νέας τεχνολογίας, καθώς και οι "crypto bros" στα podcasts διακινούν μια ιδιαίτερα χυδαία μορφή φιλελευθερισμού. Αυτό που γιορτάζουν είναι, παραδόξως, η πίστη στην κυριαρχία και στις δυνάμεις. Καθιστώντας την ελευθερία και την τάξη ως ασυμβίβαστα αντίθετα, η ελευθερία γίνεται όχι συλλογικός στόχος αλλά προνόμιο που...