Όταν η σφαγή συνεχίζεται, η ουδετερότητα είναι συνενοχή. Η διεθνής κοινότητα οφείλει να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Όχι με λόγια, αλλά με πράξεις. Οι κυρώσεις στο Ισραήλ είναι πλέον ηθική και πολιτική αναγκαιότητα. Τον τελευταίο χρόνο, παρακολουθούμε ένα από τα πιο φρικτά κεφάλαια της σύγχρονης ιστορίας να ξετυλίγεται στη Γάζα. Εκατοντάδες χιλιάδες νεκροί και τραυματίες, ανάμεσά τους δεκάδες χιλιάδες παιδιά. Νοσοκομεία ισοπεδωμένα. Άνθρωποι θαμμένοι κάτω από συντρίμμια. Ολόκληρες πόλεις σβησμένες από τον χάρτη. Και όμως, το Ισραήλ συνεχίζει να απολαμβάνει μια ιδιότυπη ασυλία. Συμμετέχει απρόσκοπτα σε διεθνείς αθλητικές διοργανώσεις, φεστιβάλ πολιτισμού, επιστημονικά fora και οικονομικές συμφωνίες, σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Σαν να μην κατηγορείται πλέον από διεθνείς οργανισμούς για εγκλήματα πολέμου. Σαν να μην έχει εκδοθεί ένταλμα σύλληψης κατά του πρωθυπουργού του από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο. Αυτό το "σαν να μην τρέχει...