"Έχω στρες από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου". "Από το διαζύγιο και μετά, δεν έχω ησυχάσει στιγμή". "Αγωνίζομαι οικονομικά εδώ και χρόνια - πώς να μη ζω με άγχος;" Αυτές είναι μερικές από τις πιο συχνές φράσεις που ακούω στο γραφείο μου. Πολλοί άνθρωποι έχουν ταυτίσει το στρες με την ταυτότητά τους. Το βλέπουν σαν μια μόνιμη, ακλόνητη πραγματικότητα, κάτι που δεν αλλάζει. Και όσο το πιστεύεις αυτό, τόσο το ενισχύεις. Όσο σκέφτεσαι "είμαι πάντα αγχωμένος", τόσο περισσότερο θα εστιάζεις σε κάθε στιγμή που το επιβεβαιώνει. Και έτσι το στρες γίνεται μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία, ένα φίλτρο - και αρχίζεις να βλέπεις τον κόσμο μόνο μέσα απ' αυτό. Δεν λέω πως το στρες δεν υπάρχει. Η ζωή έχει δυσκολίες - και το άγχος είναι φυσικό. Όμως η αλήθεια είναι πιο σύνθετη από το "είμαι μόνιμα αγχωμένος". Όχι γιατί το στρες δεν είναι αληθινό - φυσικά και είναι - αλλά γιατί δεν είναι όλη σου η ζωή. Και αν το βλέπεις έτσι, χάνεις όλα τα υπόλοιπα που...