Γράφει ο Στυλιανός Καβάζης."Εν τω φωτί της αιωνιότητας, ο Μέγας Αλέξανδρος και ο Μέγας Κωνσταντίνος στέκουν ως φλόγες μίας ελληνικής δάδας που διέσχισε αιώνες. Ο ένας θεμελίωσε την οικουμενική ιδέα του ελληνισμού με ξίφος και όραμα· ο άλλος τη βάπτισε στο φως του Σταυρού, δίνοντάς της αιώνιο πρόσωπο. Μεταξύ τους, η ελιά της σοφίας και ο αετός της συνέχειας υπενθυμίζουν ότι η ελληνική ψυχή δεν έσβησε ποτέ - απλώς αλλάζει μορφή για να μείνει αθάνατη." 1. Ιδεολογική, πολιτιστική και γεωπολιτική συνέχεια Από την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου (356-323 π.Χ.), η έννοια της οικουμενικής βασιλείας κατέκτησε τον ελληνορωμαϊκό κόσμο. Ο Μέγας Κωνσταντίνος (272-337 μ.Χ.) όχι μόνο υιοθέτησε αυτό το μοντέλο, αλλά το επανερμήνευσε μέσω της χριστιανικής πίστης, δημιουργώντας μια νέα αυτοκρατορική παράδοση που βασιζόταν ξεκάθαρα σε ελληνιστικά θεμέλια. Ο Αλέξανδρος στόχευε στην ενοποίηση των λαών της Ανατολής και της Δύσης σε ένα ενιαίο πολιτισμικό σώμα...