Τα δύο αιφνιδιαστικά χτυπήματα των ουκρανών τόσο στην ρωσική αεροπορική βάση, όσο και στη γέφυρα της Κριμαίας αναπτέρωσαν το ηθικό τους, έδωσαν το μήνυμα ότι δεν βλέπουν από θέση άμυνας την πορεία των όποιων διαπραγματεύσεων και πώς μπορούν να γίνουν οι πρωταγωνιστές ενός πολέμου, ρόλο που είχε την βεβαιότητα ότι έχει αποκλειστικά ο Ρώσος πρόεδρος. Είναι σημαντικές αυτές οι δύο ήττες για τη Ρωσία; Αναμφίβολα ναι, αλλά η αμφιβολία παραμένει, αν είναι αυτές που θα κρίνουν το μέλλον του πολέμου. Η ρωσική στρατιωτική μηχανή παραμένει ισχυρή παρά τα πλήγματα. Ο μεγάλος φόβος είναι το μετά, το άμεσο μετά. Η Μόσχα σιωπά μετά τα χτυπήματα και αυτή η σιωπή είναι ανησυχητική γιατί συνήθως ακολουθείται από μία σκληρή απάντηση της Ρωσίας, κυρίως στα αστικά κέντρα, που κοστίζει πολλές ανθρώπινες ζωές. Όσοι παρακολουθούν την πορεία του Ρώσου προέδρου την τελευταία εικοσαετία γνωρίζουν ότι είναι άνθρωπος που δεν θέλει να χάνει και δεν ξεχνά ποτέ...