Από τον Θεοδωράκη μέχρι τον Λοίζο, τραγούδια που έγιναν η φωνή μιας γενιάς και σύμβολο ελευθερίας. Κάθε Νοέμβρη, οι ήχοι τους γεμίζουν ξανά τα ραδιόφωνα, τα σχολεία, τις πλατείες. Είναι οι μελωδίες που σφράγισαν μια εποχή - οι φωνές που ύψωσαν το "όχι" απέναντι στη σιωπή. Από τη "Ρωμιοσύνη" του Μίκη Θεοδωράκη μέχρι το "Ακορντεόν" του Λοίζου και το "Πότε θα κάνει ξαστεριά" του Ξυλούρη, τα τραγούδια αυτά έγιναν κάτι πολύ περισσότερο από νότες: έγιναν μνήμη, ψυχή και διαρκές κάλεσμα για ελευθερία. Πενήντα και πλέον χρόνια μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου, αυτά τα 10+1 τραγούδια εξακολουθούν να μιλούν στις καρδιές όλων όσοι έζησαν ή και δεν έζησαν, αλλά θέλουν να θυμούνται. 1. "Όταν σφίγγουν το χέρι" - Μίκης Θεοδωράκης Σε ποίηση Γιάννη Ρίτσου, το τραγούδι-σύμβολο της Ρωμιοσύνης είναι μια ωδή στην ενότητα και στην αντοχή ενός λαού που δεν λύγισε. Ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης το απογείωσε με τη φωνή του, χαρίζοντάς του διαχρονική συγκίνηση.2.