Η παγκόσμια μετάβαση προς μία οικονομία όπου οι μη επανδρωμένες και αυτόνομες μηχανές διαδραματίζουν κεντρικό ρόλο δεν είναι πλέον θεωρητική υπόθεση, αλλά μια ιστορική αναγκαιότητα. Το μέχρι τώρα γενικό πλαίσιο που πρέπει να ενεργούν οι ηπειρωτικές χώρες ή οι ναυτικές χώρες, για να οριστεί η "βέλτιστη" στρατηγική ανάπτυξης μιας χώρας αποκλειστικά με βάση τη γεωγραφία, τίθεται υπό αμφισβήτηση. Η γεωγραφική θέση θέτει όρια σε αυτό που μπορείς να κάνεις, αλλά σήμερα έχουμε ένα σύστημα κανόνων και συμμαχιών όπου εάν ανήκεις σε αυτό το σύστημα, έχεις μια τεράστια συμμαχική κάλυψη. Επιπλέον, τα διεθνή όργανα και θεσμοί, για όσους τα σέβονται, λειτουργούν πράγματι ως συστήματα συμμαχιών. Οι θαλάσσιοι δρόμοι συνδέουν τα πάντα. Το πρόβλημα της Ελλάδας είναι πώς να αξιοποιήσει το θαύμα της θαλάσσιας μεταφοράς, που της παρέχει πρόσβαση σε ολόκληρο τον κόσμο, ελέγχοντας πάνω από 20% του παγκόσμιου στόλου, σε αντίθεση με τον εφιάλτη της χερσαίας...