Γράφει ο Δημήτρης Καπράνος. Όποτε περάσω από τήν τέως Παραλιακή, στό ύψος τού Ελληνικού, η πίεσή μου ανεβαίνει σέ επικίνδυνα επίπεδα. Καί γίνομαι ακόμη χειρότερα, όταν ακούω οποιονδήποτε νά μιλά γιά "Αθηναϊκή Ριβιέρα". Γελοιότητες καί αρχοντοχωριατιά ανακατεμένα! Σέ καμμία άλλη χώρα τού κόσμου (χώρα μέ πολίτευμα δημοκρατικό καί μέ πολίτες ελεύθερους καί όχι εκείνα τά Εμιράτα καί τά Χαλιφάτα, πού γίνονται "Νέες Υόρκες" κι όταν στερέψει τό πετρέλαιο θά στεγάζουν καμήλες) δέν θά εκφραζόταν μέ τόσο χυδαίο τρόπο η περιφρόνηση πρός τήν μεσαία τάξη, τήν απόλυτη, δηλαδή, πλειονότητα τών Ελλήνων πολιτών. Μέ μία απόφαση 100% πολιτική, τό πρώην αεροδρόμιο τού Ελληνικού (εγκληματική ενέργεια η κατάργησή του από τό ΠΑΣΟΚ, άφησε τήν Αθήνα μέ ένα μόνο αεροδρόμιο, τό οποίο -ως απεδείχθη- δέν επαρκεί) υφίσταται μία νεοφεουδαρχική-φαραωνική-απωθητική μεταβολή καί αντί νά γίνει τό απέραντο ανοιχτό πάρκο, πού μάς έδειχναν οι απατηλές αφίσες πρίν πέσουν...