Σε μια εποχή που η σιωπή μπροστά στη γενοκτονία της Γάζας έχει γίνει σχεδόν κανόνας στα ελληνικά ΜΜΕ, κάποιοι πολίτες τόλμησαν το αυτονόητο. Να πάρουν θέση. Να ενωθούν με ανθρώπους από δεκάδες χώρες του κόσμου και να στηρίξουν έμπρακτα τον Παλαιστινιακό λαό, απαιτώντας το άνοιγμα της ανθρωπιστικής δίοδος στη Ράφα. Αυτή η πρωτοβουλία ονομάστηκε March to Gaza και συμμετείχαν σε αυτήν και Έλληνες ακτιβιστές. Με θάρρος, αξιοπρέπεια και χωρίς προσωπικά οφέλη. Και τότε συνέβη το αναμενόμενο. Ξεκίνησε η στοχευμένη χλεύη. Δημοσιογράφοι όπως ο Γιάννης Πρετεντέρης και ο Άρης Πορτοσάλτε αποφάσισαν να μην ασκήσουν απλώς κριτική, πράγμα θεμιτό και απαραίτητο σε μια δημοκρατία, αλλά να μετατρέψουν την εκπομπή και τη στήλη τους σε ρεσιτάλ ειρωνείας, υποτίμησης και πολιτικού μίσους. Ο Πρετεντέρης, από τις σελίδες του Βήματος, χαρακτήρισε τους ακτιβιστές "αστροπελέκια" και "τελεμέδες", κάνοντας λόγο για "αγωνιστικά Φρι Παλεστάιν" και "ταρίφες σε...