Η Συρία είναι ένα αρχέτυπο πολυπολιτισμικού κράτους. Μουσουλμάνοι σουνίτες, Aλαουίτες, Δρούζοι, Χριστιανοί, Κούρδοι, Τουρκμένοι και άλλες μειονότητες συνυπήρχαν εντός των ίδιων συνόρων, κάτω από τη σκιά ενός εθνικού αφηγήματος που προσπαθούσε να τους πείσει ότι ανήκουν σε μία "αραβική" οικογένεια. Όμως, αυτή η φαινομενική συνύπαρξη στηριζόταν σε μια εύθραυστη ισορροπία που επέβαλλε με σιδηρά πυγμή η εξουσία των Assad- πρώτα του Hafez και μετά του Bashar. Η πραγματικότητα είναι απλή, όσο και άβολη: πολυπολιτισμικά κράτη δεν μπορούν να επιβιώσουν χωρίς αυταρχισμό ή χωρίς αιματοχυσία. Όταν μέσα στο ίδιο έδαφος συνυπάρχουν διαφορετικά έθνη, θρησκείες, γλώσσες και πολιτισμικές ταυτότητες, το κράτος έχει μόνο δύο επιλογές: Είτε θα κυβερνά ως ολοκληρωτική εξουσία υπέρ μίας ομάδας, καταστέλλοντας κάθε άλλη φωνή. Είτε θα αφεθεί στο χάος των ενδοκοινοτικών συγκρούσεων, των εθνοτικών εκκαθαρίσεων και των εμφυλίων πολέμων. Στη Συρία συνέβη το...