Γράφει ο Στυλιανός Καβάζης. Ονομαζόταν Διγενής, λέει το τραγούδι, γιατί ο πατέρας του Μουσούρ Άραβας εμίρης από τη Συρία, καταγόταν από τη φυλή των Αγαρηνών και Έλληνας από τη μητέρα του, που ανήκε στην οικογένεια των Λουκάδων. Όταν τον βάφτισαν στα νερά της ιερής κολυμπήθρας, σε ηλικία έξι ετών, του έδωσαν το όνομα Βασίλειος. Ονομάστηκε Ακριτης, γιατί ήταν φρουρός των συνόρων. Ο παππούς του ήταν ο Ανδρόνικος, της οικογένειας των Κιννάμων, που πέθανε εξόριστος με αυτοκρατορική διαταγή του μακαριότατου Ρωμανού. Γιαγιά του ήταν μια στρατήγισσα, της οικογένειας των Λουκάδων και θείοι του οι ένδοξοι αδελφοί της μητέρας του που, μαχόμενοι για την αδελφή τους, νίκησαν τον εμίρη πατέρα του. Η ιστορία του γάμου των γονέων του Διγενή αποτελεί το θέμα ενός πρώτου άσματος, που αποτελεί σήμερα τις τρεις πρώτες ραψωδίες του ποιήματος. Βλέπουμε εκεί, πώς ο εμίρης Μουσούρ, αφού απήγαγε σ' ένα γιουρούσι την κόρη ενός έλληνα στρατηγού, ερωτεύεται την...