Τα ελληνικά νησιά δεν είναι μόνο καλοκαιρινοί παράδεισοι. Είναι και τόποι σκληροί, άγονοι και σκοτεινοί, που εμπνέουν συγγραφείς να ανακαλύψουν τα μυστικά τους. Ο Ρολάν Μπαρτ γράφει ότι η Ελλάδα είναι "η χώρα των περιπλανώμενων νησιών", ο Λε Κορμπιζιέ παρομοιάζει τα σπίτια των Κυκλάδων με "κάτασπρα λουλούδια", ο Λόρενς Ντάρελ και ο Χένρι Μίλερ λάτρεψαν την Κέρκυρα, ο Τζον Φόουλς τις Σπέτσες, ο Λέοναρντ Κοέν την Υδρα. Στους πολυάριθμους και εξέχοντες θαυμαστές των ελληνικών νησιών ο Οδυσσέας Ελύτης απαντά στον "Ηλιο τον Πρώτο": "Το απομεσήμερο για μια στιγμή καθίσαμε και κοιταχτήκαμε βαθειά μέσα στα μάτια". Τα ελληνικά νησιά δεν είναι όμως μόνο παραδεισένιες ψηφίδες του αρχετυπικού μεσογειακού παραδείσου, λουσμένες στο ασπρογάλαζο καλοκαιρινό φως. Είναι και τόποι άγριοι, άδενδροι, ανελέητοι, γενέτειρες ανθρώπων που πήγαν να τα βάλουν με τη μοίρα και τσακίστηκαν. Αντρών θαλασσοφαγωμένων και γυναικών που περίμεναν χρόνια στα λιμάνια...