Το πρώτο πράγμα που θέλω να σας ρωτήσω είναι πότε συνειδητοποιήσατε για πρώτη φορά ότι η Ελλάδα θα αντιμετώπιζε σοβαρή κρίση χρέους. Ανέλαβα υπουργός Οικονομικών στα τέλη του 2009. Δεν θυμάμαι ακριβώς τον μήνα, ήμουν σοβαρά άρρωστος εκείνη την περίοδο και μπήκα στο νοσοκομείο αρκετές φορές. Θυμάμαι, όμως, πολύ καλά ότι έπρεπε να διαπραγματευτούμε ένα πρόγραμμα διάσωσης για την Ελλάδα. Νομίζω ότι το πρώτο ελληνικό πρόγραμμα, που ήταν σε συνεργασία με το Πιστωτικό Ίδρυμα για την Ανασυγκρότηση (KfW), ανήλθε σε σχεδόν 110 δισεκατομμύρια. Ήταν με τη συμμετοχή και του ΔΝΤ, ενώ η γερμανική συνεισφορά σε αυτό ήταν περίπου 22 δισεκατομμύρια. Έγινε έντονη συζήτηση και στην Μπούντεσταγκ, στον κυβερνητικό συνασπισμό και στην κοινοβουλευτική μας ομάδα. Όταν τελικά συμφωνήσαμε στη γερμανική Βουλή το πρόγραμμα, ήταν Παρασκευή η τελική ψηφοφορία, στις αρχές Μαίου. Ήμουν άρρωστος, στο κρεβάτι μου. Την επομένη μού τηλεφώνησε η καγκελάριος από τη Μόσχα...