Εφημερίδα Καθημερινή (5-11-1995). Πηγή: Ανέμη Τριάντα χρόνια από την εκδημία του Φώτη Κόντογλου, εκατό περίπου από τη γέννησή του. Με αφορμή τις δύο επτείους γράφονται αυτό τον καιρό πολλά. Ο Κόντογλου έχει πάρει αξιοσέβαστη θέση οπήν ισχνή νεοελληνική μας ιστορία. Για το ζωγραφικό του έργο, το λογοτεχνικό του έργο. Κυρίως, επειδή λειτούργησε ως δάσκαλος για πολλούς, έστω και παροδικούς μαθητές, αλλά και ως άξονας επηρεασμού ευρύτερου κύκλου καλλιτεχνών και διανοουμένων. Ευρύτερα ακόμη, η συμβολή του στην ενεργοποίηση της ελληνικής και ορθόδοξης αυτοσυνειδησίας ήταν, στα πλαίσια της εποχής του, σημαντική. Καταλύτης με την παρουσία και το έργο του για την αφύπνιση της ανυποψίαστης ελλαδικής διανόησης και κοινής γνώμης στην αισθητική τουλάχιστον αξία της βυζαντινής εκκλησιαστικής παράδοσης. Πριν από τον Κόντογλου, η βυζαντινή αγιογραφία -όπως και κάθε κληροδότημα του Βυζαντίου- ήταν στην Ελλάδα αντικείμενο όχι μόνο περιφρόνησης, αλλά...