Έχουμε εκπαιδευτεί να λέμε "ευτυχώς που δεν σκοτώθηκε κανείς". Ζητάμε απλώς να τη γλιτώσουμε. Στο ατύχημα στο Κολωνάκι με το SUV, δεν φταίει ένας άνθρωπος. Δεν φταίει ένας θεσμός. Δεν φταίει μόνο η κατηφόρα. Φταίει η απόλυτη εξοικείωση με το "λίγο έλειψε". Η ανοχή στην προχειρότητα. Η κανονικοποίηση της παράλειψης. Φταίει η ιδέα πως η ασφάλεια είναι για τους άλλους, οι κανόνες για τους αφελείς, και οι συνέπειες για τους άτυχους. Σαββατόβραδο στο Κολωνάκι. Ήσυχο, προβλέψιμο, σαν όλα τα άλλα. Μέχρι που ένα SUV χωρίς οδηγό κυλάει στην κατηφόρα, στη συμβολή των οδών Πατριάρχου Ιωακείμ και Λουκιανού, παρασύρει ένα δέντρο, διαλύει τραπέζια και καταλήγει - κυριολεκτικά -πάνω σε ανθρώπους που κάθονταν σε εξωτερικό χώρο εστιατορίου. Ο απολογισμός της ανθρώπινης ζωής; Δώδεκα τραυματίες, ένας εκ των οποίων πιο σοβαρά. Και ένα συλλογικό "αν είναι δυνατόν!". Στην προκειμένη περίπτωση, το αυτοκίνητο δεν κατευθύνθηκε προς το πλήθος από μίσος ή...