Κάποτε μιλούσαμε για τα "τερτίπια του καιρού" περιγράφοντας με τρόπο παιγνιώδη και ανάλαφρο τις ξαφνικές, σύντομες, εκτός εποχής δροσιστικές μπόρες, τα ενισχυμένα μποφόρ, εκείνο το λίγο χιόνι στα βόρεια προάστια της Αθήνας που όσοι ζούσαμε στο κέντρο παρακαλούσαμε να φτάσει και στις γειτονιές μας "για να δούμε και εμείς άσπρη μέρα" - άλλο ένα λογοπαίγνιο που μας άρεσε πολύ. Τώρα - βρε πώς αλλάζουν οι καιροί! -, τα τερτίπια μοιάζουν εφιάλτες. Φωτιές που τρέχουν γρηγορότερα και από τα πιο προηγμένα πυροσβεστικά και εξαπλώνονται σε χρόνο dt, σκορπίζοντας τον όλεθρο. Ποτάμια που ξεχειλίζουν και παίρνουν μαζί τους χωριά, νοικοκυριά, κοπάδια ζώων (αυτά τα άμοιρα τα ζώα!) και ανθρώπινες ζωές. Ενας ουρανός που σκοτεινιάζει μέσα στο καταμεσήμερο, όχι γιατί θα βρέξει, αλλά γιατί το σύμπαν γύρω μας φλέγεται. Καταιγίδες και χαλαζοπτώσεις τρομακτικής έντασης που δεν λένε να κοπάσουν και θαλασσοταραχές μυθιστορηματικές, με ανέμους που φτάνουν τα...