"Τώρα ελπίζω να 'χετε λάβει το γράμμα μου· γράφετέ μου συχνά, μιλάτε μου, εγώ θα πάρω όσο μπορώ περισσότερη θλίψη, ν' αλαφρώσετε. Δεν μπορούν τα λόγια ποτέ ν' αλαφρώσουνε· μα ξέρετε καλά πως είμαι μαζί Σας, νύχτα μέρα, πως σκύβω μαζί Σας. Το να θωρείς μαζί μ' έναν άνθρωπο, σφιχτά μαζί του πιασμένος, την άβυσσο - είναι η μόνη παρηγοριά απάνου στη γης" γράφει ο Ν. [Νίκος Καζαντζάκης, 1883-1957] σ' εκείνη που προσφωνεί Lenotschka [Ελένη Σαμίου, 1903-2004], την "αγαπημένη Συντρόφισσα" μέχρι το τέλος. Γνωρίστηκαν τον Μάιο του 1924, σε μια εκδρομή του Οδοιπορικού Συλλόγου στην Πεντέλη. Το ίδιο καλοκαίρι παραθερίζουν μαζί στον ερημικό Λέντα στην Κρήτη. Ο Νίκος είναι ακόμη παντρεμένος με τη Γαλάτεια [Αλεξίου], με την οποία θα χωρίσουν το 1926. Από το 1928 ζει μαζί με την Ελένη, με την οποία παντρεύονται το 1945 στην Αθήνα, με κουμπάρους το ζεύγος Σικελιανού. Ολο το διάστημα της γνωριμίας τους μέχρι να ζήσουν μαζί, αλλά και κατόπιν, όποτε ο...