Πέμπτη 9 Ιουνίου του 2025. Επιλέγω να κατέβω στο κέντρο της Αθήνας με το Μετρό, αφήνοντας το όχημά μου σε πάρκινγκ σταθμού στα βόρεια προάστια. Στην είσοδο του χώρου στάθμευσης από τη δεξιά πλευρά υπάρχουν 11 ή 12 - δεν θυμάμαι ακριβώς - θέσεις στάθμευσης για ΑμεΑ. Το πρωί ήταν πιασμένες οι δύο. Προφανώς αντικανονικά. Τα δύο οχήματα, ένα μάρκας BMW κι ένα Toyota βρίσκονται κάτω από δέντρα, προκειμένου να έχουν σκιά. Τα παρατηρώ, απορώ για την κοινωνική αναισθησία των κατόχων των δύο ΙΧ και παρκάρω λίγες θέσεις πιο πίσω. Ευτυχώς, οι υπόλοιπες θέσεις ΑμεΑ είναι ελεύθερες, σκέφτομαι. Έπιασαν όλες τις θέσεις ΑμεΑ και καμία κλήση Νωρίς το μεσημέρι που επιστρέφω, αυτό που αντικρίζω πραγματικά με ξεπερνά. Όλες σχεδόν οι θέσεις ΑμεΑ κατειλημμένες από αυτοκίνητα χωρίς κανένα διακριτικό σήμα. Κανένα αναπηρικό σήμα, κανένα δικαιολογητικό, καμία ντροπή. Το ένα όχημα δίπλα στο άλλο, παράνομα παρκαρισμένα, με ηλιοπροστασία μάλιστα για να μην...