Ως γνωστόν, πολλές αυτοκινητοβιομηχανίες βαράνε υπερωρίες στην πίστα του Νίρμπουργκρινγκ, στη Γερμανία. Το Νορντσλάιφε, δηλαδή το βόρειο τμήμα της συνολικής πίστας, έχει κατακτήσει λαό, επενδύσεις και υστεροφημία. Οχι άδικα. Αν και, για παράδειγμα, δεν σημαίνει ότι όλοι ανεξαιρέτως οι κατασκευαστές υπεραυτοκινήτων ή αυτοκινήτων επιδόσεων θεωρούν ότι πρέπει να συνοδεύονται από ένα "πιστοποιητικό" γυρολογίου για να πουλήσουν ή, έστω, για να έχουν την άτυπη κοινωνική διαπίστευση. Πάντως η αλήθεια είναι ότι σε μια πίστα τόσο απαιτητική ως χάραξη, υψομετρικές διαφορές και σύνθεση διαφορετικού τύπου καμπών, το Νίρμπουργκρινγκ εύλογα θεωρείται κάτι σαν λυδία λίθος δυνατοτήτων των αυτοκινήτων. Κοινώς, αν κάποιο είναι γρήγορο εκεί, λίγο-πολύ θα είναι γρήγορο παντού. Είναι, βλέπετε, αυτές οι 147 στροφές, εκτεινόμενες σε ένα ρόλερ-κόστερ μήκους σχεδόν 21 χιλιομέτρων, που ελκύουν κατασκευαστές και δοκιμαστές ώστε να αποδείξουν στην πράξη πόσα...