Υπήρξε μια μέρα που κατάφερα, κόντρα σε κάθε πιθανότητα, να αποσυρθώ για 30 λεπτά και να απολαύσω ένα ζεστό ντους. Χωρίς φωνές, χωρίς "Μαμά! Έρχεσαι;", χωρίς παιδικά τραγούδια στο παρασκήνιο. Έκλεισα τα μάτια μου κάτω από το νερό, άφησα τον αφρό να με τυλίξει και... τραγουδούσα. Ή μάλλον, σιγομουρμούριζα. Το "Baby Shark". Με τρόμο, το συνειδητοποίησα μόλις πάτησα το χαλάκι του μπάνιου. Η μητρότητα είναι έτσι. Εισχωρεί σε κάθε γωνιά του μυαλού σου, ακόμα κι όταν προσπαθείς απελπισμένα να ξεκουραστείς. Και κάπου εκεί κατάλαβα: ίσως το "πρέπει να αντέξω για να είναι τα παιδιά χαρούμενα" να μην είναι το μόνο σενάριο. Τα παιδιά μου έχουν μεγαλώσει κι όμως συγκινούμαι κάθε φορά που βλέπω βρεφικά φορμάκιαΌταν ο σύζυγος παίρνει την ευθύνη Ο άντρας μου είναι ένας γλυκός, ήσυχος άνθρωπος. Έχει ένα ζευγάρι ακριβών ακουστικών που μπλοκάρουν κάθε ήχο και κοιμάται παντού. Μια μέρα, συνειδητοποίησα ότι κάτι είχε αλλάξει στο σπίτι : για ώρες δεν...