Αιμιλία Μακρή | email: [email protected] Πίσω στον 13ο αιώνα, ο όρος "placebo" δεν θύμιζε σε τίποτα κλινικές δοκιμές, χάπια από ζάχαρη ή οτιδήποτε που είχε σχέση με την ιατρική. Αντίθετα αν ήσουν Χριστιανός Καθολικός, θα σε έκανε να σκέφτεσαι τον Θεό και τον θάνατο. Το λεξικό Merriam - Webster εξηγεί πως το placebo στα λατινικά σημαίνει "θα ικανοποιήσω", ενώ το λεξικό της Οξφόρδης αναφέρει ότι είναι η πρώτη λέξη της λειτουργίας των Ρωμαιοκαθολικών για τη μνήμη των νεκρών ("Office of the Dead"). Λίγο καιρό αργότερα, οι πιστοί άρχισαν να χρησιμοποιούν τη λέξη placebo αναφερόμενοι σε ολόκληρη τη λειτουργία. Τον επόμενο αιώνα οι αγγλόφωνοι έδωσαν έναν δευτερεύοντα ορισμό στο placebo, που απηχούσε στην κυριολεκτική λατινική έννοιά του. Αν λέγατε λοιπόν ότι κάποιος τραγουδούσε, έφτιαχνε ή έπαιζε placebo, υπονοούσατε ότι κολάκευε κάποιον με συκοφαντικό ή δουλοπρεπή τρόπο. Θα μπορούσατε βέβαια να αποκαλέσετε και τον ίδιο τον άνθρωπο placebo...