Κάθε απόπειρα εξήγησης της ποίησης είναι καταδικασμένη να αποτύχει, όλοι το ξέρουν αυτό. Πόσω δε μάλλον στο σινεμά, όπου, χάρη σε εκείνη, η μεγάλη οθόνη μετατρέπεται σε έναν καθολικό καθρέφτη που αντανακλά το είδωλο του κόσμου, φανερώνοντας όλα όσα αποκρύπτονται σε κοινή θέα. Ο Ντέιβιντ Λιντς είναι δεξιοτέχνης στην απεικόνιση των αφανών πτυχών της εμπειρίας, χρησιμοποιώντας εικόνες διαπεραστικής μαγείας και αποστομωτικής έντασης, κυρίως εκείνες που δείχνουν όλα όσα φοβόμαστε να δούμε. Αντί να αποστρέφουν το βλέμμα τους από το σκοτάδι, οι ταινίες του εντρυφούν σε αυτό αβίαστα και με άγνοια κινδύνου. Έτσι συμβαίνει και στην αριστουργηματική "Οδό Μαλχόλαντ", όπου μια νεαρή γυναίκα φτάνει στο Λος Άντζελες με στόχο να γίνει ηθοποιός, αλλά στο διαμέρισμά της συναντά μια κοπέλα με αμνησία. Στην προσπάθειά της να βοηθήσει, βυθίζεται σε έναν κόσμο παραδόξου, ο οποίος μοιάζει με έναν ατελείωτο δυσοίωνο εφιάλτη. Ο Λιντς συστήνει τις ηρωίδες μέσα...