Το χειμώνα του 1944, ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος ακόμα μαίνεται, αλλά στο Βερμίλιο, ψηλά στις πλαγιές των ιταλικών Άλπεων, φτάνει μόνον ο απόηχός του. Ανάμεσα στα χιόνια, οι λίγοι κάτοικοί του δίνουν τον δικό τους καθημερινό αγώνα επιβίωσης και η Μάουρα Ντελπέρο (του βραβευμένου στο Λοκάρνο "Maternal") επιστρέφει στα διδάγματα του νεορεαλισμού, γεννημένου ακριβώς την ίδια εποχή, για να μας τον περιγράψει. Η κάμερά της ακολουθεί τα μέλη της οικογένειας του Τσέζαρε, τυπικού πάτερ-φαμίλιας και αυστηρού, μα συμπονετικού και δίκαιου δασκάλου, ο οποίος κουβαλάει το γραμμόφωνό του στην τάξη και βάζει τους μαθητές του να ακούσουν Βιβάλντι. Η γυναίκα του Αντέλε προσπαθεί να μοιράσει την αγάπη της στα εφτά παιδιά τους, τα οποία στριμώχνονται το βράδυ δυο δυο και τρία τρία στα κρεβάτια τους. Ανάμεσά τους η μεγαλύτερη Λουτσία, η οποία προτιμά να αρμέγει την αγελάδα για να βρει λίγη ησυχία, η έφηβη Άντα, η οποία αυτοτιμωρείται για τις "ένοχες"...