Τα παιδιά της επαρχίας, εκείνου του απομονωμένου τόπου μακριά από τα μεγάλα φώτα, με ένα τεράστιο πέλαγος να χωρίζει τα όνειρα απ' τις πράξεις, τα κατάφεραν Άγγιξαν τα όνειρα και τις προσδοκίες δεκάδων χρόνων και σαν έτοιμοι από καιρό, φρόντισαν να δείξουν απ' άκρη σ' άκρη, εντός και εκτός συνόρων την δυναμική ενός γαλατικού χωριού, που έψαχνε μια μικρή αφορμή να καβαλήσει καράβια και αεροπλάνα και να επιτεθεί με ότι έχει και δεν έχει, στους λεγεωνάριους. Τολμάω να πω άγγιξε τα όνειρα και όχι τα έκανε πράξη καθώς η νίκη στην μάχη δεν ήρθε. Το άγιο δισκοπότηρο (βαριά κουβέντα αλλά τον κόσμο του ΟΦΗ το τρόπαιο ήταν πραγματικά ιερό), δεν κατηφόρισε για τα νότια και συνεπώς το μεγαλύτερο όνειρο δεν πραγματοποιήθηκε μέχρι φυσικά την επόμενη ευκαιρία. Συγκινητικό, ανατριχιαστικό και συνάμα γοητευτικό, εκείνο το πέταλο που βάφτηκε ασπρόμαυρο για μια τρέλα, γιατί περί τρέλας πρόκειται. Χιλιάδες άνθρωποι, πέταξαν στην άκρη δουλειές...