Πού οφείλεται η αέναη παλινδρόμηση της ελληνικής οικονομίας από το θαύμα στην τραγωδία; Γιατί πάντα επικρατεί ένα μοντέλο που βασίζεται στο "πάντρεμα" των κατασκευών και των ακινήτων με την παραοικονομία και τη φοροδιαφυγή; Ο Τάσος Γιαννίτσης απαντάει με το νέο του βιβλίο "Ελλάδα, 1953-2024: Χρόνος και πολιτική οικονομία". Η πραγματικότητα όλων μας, ατομική και συλλογική, είναι γεμάτη από ορθολογικά, αλλά και παράλογα και αλλόκοτα στοιχεία. Πάντα ήταν έτσι. Και όμως, η ιστορία προχωράει, η χώρα προχώρησε, εμείς, ατομικά, προχωρούμε, πότε προς τα εμπρός, πότε προς τα πίσω, και αυτό ακόμα "προχώρημα" είναι. Δε βελτιώνει το επίπεδο ζωής μας, αλλά εμπλουτίζει τις εμπειρίες και τις γνώσεις μας, ώστε για κάποιο διάστημα να θυμόμαστε, να πετύχουμε κάτι καλύτερο, μέχρι να ξεχάσουμε ξανά. Ακόμα και στη Βίβλο, πρόσωπα και κοινωνίες ξέχασαν τόσες φορές αμαρτήματα, πλήρωσαν γι' αυτό, αλλά το εκκρεμές θυμάμαι-ξεχνάω με τη θετική και αρνητική του...