"Μεγάλωσα στην Ουαλλία, σε ένα χωριουδάκι με πολύ λίγα σπίτια, σε μεγάλη απόσταση το ένα από το άλλο. Ημασταν κάπως απομονωμένοι. Οι πιο κοντινοί μου φίλοι ζούσαν σχεδόν τρία χιλιόμετρα μακριά και πήγαινα με το ποδήλατο να τους βρω. Είχα μια αρκετά παράξενη παιδική ηλικία. Ζούσαμε σε ένα τροχόσπιτο, χωρίς ρεύμα. Η οικογένειά μου είχε πολύ λίγα χρήματα και ο πατέρας μου είχε πολύ σοβαρά προβλήματα ψυχικής υγείας. Νομίζω ότι όλες αυτές οι εμπειρίες κάπως μεταφέρθηκαν στα βιβλία μου. Συνειδητοποίησα, ως ένα παιδί που βίωσε κάτι τέτοιο, πόσο δύσκολο είναι για τα παιδιά. Νομίζουμε ότι είναι τόσο ανθεκτικά, ότι το ξεπερνούν, ότι δεν μένει κάτι μέσα τους, αλλά δεν είναι έτσι, και αυτός είναι νομίζω ο κύριος λόγος που δημιουργώ τα βιβλία μου, για να βοηθήσω τα παιδιά να εκφράσουν με λέξεις τα συναισθήματά τους, ώστε οι άλλοι να αναγνωρίσουν ότι βιώνουν πολύ έντονα συναισθήματα". Είναι Σάββατο πρωί, ένας ήλιος ξεχασμένος από το καλοκαίρι...