Του Κώστα Ντόλκου Ως εκπαιδευτικός αισθάνομαι ντροπή και ως πολίτης αγανάκτηση για το θέμα της Έκθεσης που δόθηκε το Σάββατο στους μαθητές των ΕΠΑΛ που συμμετέχουν στις φετινές Πανελλαδικές Εξετάσεις. Θυμίζω ότι οι διαγωνιζόμενοι κλήθηκαν να καταθέσουν τις ιδέες τους σχετικά με την "αξία της μουσικής". Αναρωτιέμαι. Μα δε βρέθηκε ένας χριστιανός στην επιτροπή που επεξεργάστηκε το θέμα να σκεφθεί ότι ανάμεσα στους διαγωνιζόμενους μαθητές υπάρχουν πιθανότατα και παιδιά με κώφωση ή με σοβαρά προβλήματα ακοής, ακόμη και εκ γενετής κωφά; Ότι τα παιδιά αυτά έχουν ίσο δικαίωμα για προσωπική και κοινωνική εξέλιξη με όλα τα άλλα παιδιά του κόσμου και ότι η ίση πρόσβαση στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση αποτελεί θεμελιώδη προϋπόθεση για την έμπρακτη διασφάλιση του δικαιώματος αυτού; Ότι ένα θέμα στην Έκθεση που απαιτεί προσλαμβάνουσες τις οποίες τα παιδιά αυτά αυτονόητα στερούνται από λίγο έως παντελώς συνιστά κατάφωρη αδικία σε βάρος τους και ντροπή...