Της Μάρθας Παπασωτηρίου Η ταχεία ανάπτυξη της ψηφιακής οικονομίας έχει προκαλέσει σημαντικές ανατροπές στα παραδοσιακά φορολογικά πλαίσια, τα οποία στηρίζονται κατά κύριο λόγο στη φυσική παρουσία επιχειρήσεων. Πολλές εταιρείες που δραστηριοποιούνται στον τομέα της παροχής ψηφιακών υπηρεσιών αποκομίζουν σημαντικά διασυνοριακά έσοδα, καταβάλλοντας, ωστόσο, αναλογικά χαμηλούς φόρους. Το γεγονός αυτό εγείρει εύλογες ανησυχίες σχετικά με τη φορολογική δικαιοσύνη, καθώς και με την απώλεια πολύτιμων δημοσίων εσόδων. Η αντιμετώπιση αυτής της πρόκλησης τέθηκε ως προτεραιότητα πολιτικής για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Το 2018, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή πρότεινε την καθιέρωση ενός Φόρου Ψηφιακών Υπηρεσιών (Digital Services Tax - DST), ο οποίος προβλέπει την επιβολή τέλους 3% σε συγκεκριμένα έσοδα από ψηφιακές υπηρεσίες. Ωστόσο, οι διεθνείς διαπραγματεύσεις στο πλαίσιο του ΟΟΣΑ και του Πυλώνα 1 καθυστέρησαν την υιοθέτηση μιας κοινής ευρωπαϊκής λύσης...