Όσο θα συνεχίζεται ο πόλεμος στην Ουκρανία τόσο θα γίνεται πιο έντονη η διαχωριστική γραμμή που θα τέμνει το πολιτικό μας σύστημα. Από τη μια μεριά όσοι στέκονται δίπλα στην Ουκρανία και τον λαό της και από την άλλη οι, χωρίς κανένα πρόσχημα, υποστηρικτές της Ρωσίας. Ιδεολόγοι και αργυρώνητοι, όλοι στο ίδιο τσουβάλι. Από τη μια μεριά όσοι συντάσσονται με το δυτικό στρατόπεδο και από την άλλη όσοι γλυκοκοιτάζουν το Κρεμλίνο για έναν και μόνον λόγο: διότι μισούν τον δυτικό τρόπο ζωής και θαυμάζουν τον Πούτιν για το πώς κυβερνά τη χώρα του. Είναι ο ηγέτης-πρότυπο. Διόλου τυχαία αυτή η κατηγορία θαυμάζει και τον Τραμπ. Το σημειώνω, διότι αυτό θα το βρούμε στη συνέχεια μπροστά μας. Όλοι αυτοί, αγνοούν ή κάνουν ότι αγνοούν τη διάκριση θύτης-θύμα, εισβολέας-αμυνόμενος, ισοπεδώνουν αξίες και τις επικαλούνται υποκριτικά κατά το δοκούν. Υπάρχει όμως και μια άλλη κατηγορία ρωσόφιλων που καλύπτεται από τον μανδύα του "αντικειμενικού" παρατηρητή...