Η σχέση Ελλάδας και Ισραήλ δεν είναι παραχώρηση ούτε χάρη. Δεν χτίστηκε από λόμπι, ούτε εξαρτάται από κυβερνήσεις. Είναι αποτέλεσμα αμοιβαίας κατανόησης, γεωστρατηγικής ανάγκης για σύγκλιση και κοινής ιστορικής εμπειρίας επιβίωσης κρατών που είναι περιτριγυρισμένα από εχθρούς. Δεν είναι "παραδοσιακή" σχέση, ακριβώς γιατί για δεκαετίες, το ελληνικό κράτος είχε παγιδευτεί στα σοσιαλιστικά κατάλοιπα του αντιδυτικού ρομαντισμού. Από τα φλερτ με την Φατάχ, τις αγκαλιές με τον Καντάφι, ως τις φωτογραφίες με τον μαντηλοφόρο Αραφάτ. Όχι επειδή το Ισραήλ έφταιγε, αλλά επειδή η ελληνική εξωτερική πολιτική ζούσε για χρόνια σε ένα ιδεολογικό hangover ύστερα από την Μεταπολίτευση. Σήμερα όμως, η εικόνα έχει αλλάξει. Το Ισραήλ δεν είναι απλώς σύμμαχος. Είναι σοβαρός και συμπαραστάτης εταίρος, σε μια πολύ δύσκολη γειτονιά. Και η Ελλάδα έχει την υποχρέωση, όχι μόνο το συμφέρον, να προστατεύει αυτήν την σχέση σαν κόρη οφθαλμού. Όχι για τα τουριστικά...