Υποτίθεται ότι ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών ιδρύθηκε για να διαφυλάξει την ειρήνη, την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και τα θεμελιώδη δικαιώματα. Ωστόσο, όπως συμβαίνει με κάθε μεγάλο θεσμό που δεν λογοδοτεί σε κανέναν, και που εδώ και δεκαετίες ζει αποκομμένος από την κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα, ο ΟΗΕ έχει αρχίσει να βλέπει εαυτόν όχι ως υπηρέτη των λαών, αλλά ως αυθεντία - ικανή να καθορίζει τι είναι αλήθεια, τι είναι μίσος και τι είναι ανεκτό να λέγεται. Η τελευταία "καινοτομία" του ΟΗΕ είναι η πολιτική πρόταση για την "Ακεραιότητα της Πληροφορίας στις Ψηφιακές Πλατφόρμες". Με εύηχους όρους και αγαθές προθέσεις, επιχειρεί να θεσμοθετήσει ένα διεθνές πλαίσιο ελέγχου του διαδικτυακού λόγου. Πίσω όμως από τις διατυπώσεις για "παραπληροφόρηση", "παραποίηση" και "ρητορική μίσους", κρύβεται μια επικίνδυνη απόπειρα ελέγχου του δημόσιου διαλόγου με υπερεθνικά εργαλεία. Η ειρωνεία; Ο θεσμός που υποτίθεται ότι προασπίζεται τα ανθρώπινα...