Για καιρό τα ομόλογα, συγκρινόμενα με τις μετοχές, προκαλούσαν χασμουρητά. Κάτι μεταξύ έντοκης κατάθεσης και δημοσιοϋπαλληλικής αργομισθίας για μη ριψοκίνδυνους επενδυτές. Μια βολική χρηματοοικονομική λύση για συνταξιούχους και τα ασφαλιστικά ταμεία. Τουλάχιστον για αυτούς που αρέσκονται στο "παιγνίδι" και όχι στην επένδυση που στηρίζεται στην ανάληψη υπολογισμένου ρίσκου. Η διαφορά όμως είναι θεμελιωδώς χαώδης. Ο μέτοχος ελπίζει, ο δανειστής απαιτεί. Ο πρώτος είναι συνιδιοκτήτης, επενδύει στο μέλλον μιας επιχείρησης, συμμετέχει στα κέρδη, χάνει στα λάθη. Ο δεύτερος είναι πιστωτής. Δεν τον ενδιαφέρει η ανάπτυξη ούτε η καινοτομία - τον ενδιαφέρει να πληρωθεί στην ώρα του. Η μετοχή είναι άλμα ρίσκου. Το ομόλογο παρέχει ρήτρες πληρωμής. Και γι' αυτό ακριβώς, η σταθερότητα που κάποτε θεωρούνταν βαρετή, σήμερα διαθέτει στρατηγική αξία. Στο όχημα ενός χαρτοφυλακίου, οι μετοχές είναι το turbo, το τμήμα του κινητήρα που θα δώσει τις υψηλές...