Κάποτε τα πράγματα ήταν πολύ πιο απλά. Οι αγορές ακινήτων υπερθερμαίνονταν σχεδόν μαζικά και όταν η οικονομία περνούσε σε κατάσταση ύφεσης ή τα επιτόκια άρχιζαν να ανεβαίνουν (συνήθως υπήρχε ένας συνδυασμός αυτών των δύο συνθηκών), οι τιμές άρχιζαν να πέφτουν, οι ενοικιαστές δεν μπορούσαν να ανταπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους και τελικά ο λογαριασμός περνούσε στις τράπεζες, στους ομολογιούχους δανειστές των κατασκευαστών και που και που στους κρατικούς προϋπολογισμούς. Μια τέτοια κατάσταση ζήσαμε παγκοσμίως την περίοδο της χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2007 - 2008, όταν έσκασε η φούσκα των ακινήτων στις ΗΠΑ, σε πολλές χώρες της Ευρώπης, ακόμα και στην Μέση Ανατολή. Πλήθος τραπεζών κατέρρευσαν, πολλές από αυτές πέρασαν κάτω από κρατικό έλεγχο και η αγορά ακινήτων έκανε χρόνια για να συνέλθει, αφού πρώτα τα επιτόκια δανεισμού χρειάστηκε να βρεθούν σε σχεδόν μηδενικό επίπεδο. Εκτός από τις τράπεζες, τους μετόχους τους και τους δανειστές...