Η αυλαία της πολυετούς δίκης για την τραγωδία στο Μάτι με τους 102 νεκρούς και τους 32 εγκαυματίες - τους οποίους δεν μνημονεύει κανείς - έπεσε ήσυχα. Τη στιγμή της ετυμηγορίας ακόμη και μια καρφίτσα να έπεφτε στη δικαστική αίθουσα, θα έκανε κρότο. Η Δικαιοσύνη αποφάσισε. " Ζητήστε ένα συγγνώμη βρε παιδιά" ήταν η μοναδική απαίτηση που διατυπώθηκε από τους συγγενείς πριν αφήσουν τα 120 μαύρα μπαλόνια στον ουρανό στη μνήμη των νεκρών τους και ευχαριστήσουν με συγκλονιστικό τρόπο τον ηρωικό πραγματογνώμονα Δ. Λιότσο. Απροσμέτρητη η αξιοπρέπεια του πένθους τους και της αναζήτησης δικαίωσης. Απροσμέτρητη όσο και η εξοργιστική αποχή της κοινωνίας στο δικό τους δράμα. Χωρίς συμμετοχή στο θρήνο που έπρεπε στους δικούς τους, νεκρούς. Χωρίς την οργή που δικαιολογούσε η ανεπάρκεια, η αδιαφορία και ο κυνισμός των κυβερνώντων. Η Αριστερά στη βάρδιά της δικαιολογείται να κάνει "εγκλήματα", να συγκαλύπτει, να λοιδορεί, να προχωρά χωρίς ενοχές και...