Δέκα χρόνια από την εποχή που βρέθηκε στο απόγειό του, τα νέα του Αλέξη Τσίπρα δεν είναι πια και τόσο τραβηχτικά. Βελτιώνει τα αγγλικά του (μπράβο), αδυνατεί να βελτιώσει το περιεχόμενο της σκέψης του, που παραμένει απλοϊκή. Διάβασα τον εναρκτήριο λόγο του στο συνέδριο του Ινστιτούτου του, μέσω του οποίου θέλησε να δηλώσει την παρουσία του και τη διαθεσιμότητά του να ξαναμπεί στο παιχνίδι. Καλεί λοιπόν τις διασπασμένες δυνάμεις της Αριστεράς και των προοδευτικών δυνάμεων να βγουν απέναντι στη συντήρηση και την Ακροδεξιά και να διαμορφώσουν, σε ορίζοντα πενταετίας, ένα νέο κίνημα για τη δικαιοσύνη, την αλληλεγγύη και την υπεράσπιση της δημοκρατίας - ένα κίνημα κατά της κοινωνίας του ενός πέμπτου που φτιάχνει η κυβέρνηση και υπέρ της φτώχειας, την οποία επικαλούμενος κάποιο υπερβατικό σχήμα είπε ότι η δική του κυβέρνηση είχε μειώσει! Τι σημαίνουν όλες αυτές οι γενικότητες; Οτι είναι εδώ, έστω κι αν η δραστηριότητά του στη Βουλή όπου...