Κάθε χώρα έχει συνήθως την ηγεσία που της αξίζει. Κι όχι κάποια που, υποτίθεται, της επιβάλλουν. Αυτό είναι ένα μάθημα που οφείλουμε να καταλάβουμε και να αποδεχθούμε. Οταν η παιδεία της χώρας έχει περίπου για χρόνια πιάσει πάτο. Οταν δηλαδή η αθλιότητα της παιδείας έχει φθάσει στην κοινωνική κορυφή, την οποία και κοσμεί με τα προϊόντα της. Τα γούστα και οι επιλογές ενός συνηθέστατα κοινωνικού περιθωρίου έχουν γίνει πλέον κυρίαρχα Αυτό που σήμερα στη χώρα μας αποκαλείται κοινωνική ελίτ και υφίσταται τις αναπόφευκτες επιθέσεις των λαϊκιστών δεν είναι παρά σημαντικής οικονομικής επιφάνειας άτομα που είναι συνήθως προϊόντα κρατικής εύνοιας και χαμηλής παιδείας. Τα γούστα και οι επιλογές ενός συνηθέστατα κοινωνικού περιθωρίου έχουν γίνει πλέον κυρίαρχα και διαμορφώνουν τις βασικές προτιμήσεις της κοινωνίας. Θυμάμαι μικρός ακούγαμε καμιά φορά - ανεξαρτήτως κοινωνικής προέλευσης και εισοδηματικής βάσης - τη "Μαντουμπάλα" και γελάγαμε.