Το 1978, μια ομάδα γεωλόγων που εξερευνούσε τις παρθένες εκτάσεις της νότιας Σιβηρίας εντόπισε κάτι απροσδόκητο: μια καλύβα φτιαγμένη από κορμούς, στα 2.500 μέτρα υψόμετρο, σε μια περιοχή που - θεωρητικά - δεν κατοικούνταν από άνθρωπο. Το πλήρωμα του ελικοπτέρου κατάλαβε αμέσως ότι δεν επρόκειτο για κυνηγούς ή επισκέπτες. Ήταν κάτι πιο παλιό, πιο βαθιά ριζωμένο στη σιωπή της τάιγκας. Όταν πλησίασαν, βρήκαν την οικογένεια Λίκοφ - πέντε ανθρώπους που ζούσαν εκεί χωρίς καμία επαφή με τον έξω κόσμο από τη δεκαετία του 1930. Δεν ήξεραν ότι είχε γίνει Β' Παγκόσμιος Πόλεμος. Δεν ήξεραν για τον Γιούρι Γκαγκάριν, ούτε για την ύπαρξη τηλεόρασης, ψυγείου ή ασπιρίνης. Μιλούσαν μια παλιά μορφή ρωσικής γλώσσας, διάβαζαν μόνο τη Βίβλο και ντύνονταν με ρούχα φτιαγμένα από λινάρι ή φλοιό δέντρου. Η απομόνωση στη Σιβηρία Ο Καρπ Λίκοφ, πατέρας της οικογένειας, ήταν μέλος των "παλαιοημερολογιτών" - μιας ορθόδοξης αίρεσης που διώχθηκε σκληρά από το...