koyu via Getty Images Η Θεωρία των Σπασμένων Παραθύρων είναι ένα κοινωνιολογικό μοντέλο που προτάθηκε από τους κοινωνιολόγους James Q. Wilson και George L. Kelling το 1982. Η βασική ιδέα της θεωρίας είναι ότι τα μικρά παραπτώματα, όπως οι σπασμένες βιτρίνες ή οι βρωμιές στους δρόμους, αν δεν επιδιορθώνονται άμεσα, μπορεί να οδηγήσουν σε πιο σοβαρές εγκληματικές δραστηριότητες. Ουσιαστικά, προτείνει ότι η παρουσία της αμέλειας και της παρακμής στην κοινότητα στέλνει ένα μήνυμα ότι δεν υπάρχει κοινωνικός έλεγχος και ότι οι κανόνες δεν τηρούνται. Η θεωρία υποστηρίζει ότι όταν οι άνθρωποι βλέπουν ότι οι μικρές παραβατικές συμπεριφορές δεν αντιμετωπίζονται, πιθανόν να αρχίσουν να αποδέχονται την παρανομία. Έτσι, η πρόληψη του εγκλήματος θα πρέπει να επικεντρώνεται στην επίλυση αυτών των μικρών θεμάτων πριν εξελιχθούν σε σοβαρότερα προβλήματα. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η πολιτική "μηδενικής ανοχής" που υιοθετήθηκε από την...